Artur Moryto by Charlie Cherry 2008-05-05 22:46:59
Karol Wiśniewski: Naszym dzisiejszym gościem jest Artur
Moryto – rocznik 1973, członek grupy „Lorien” oraz współautor kilku
ich gier. Komputer i programowanie - jak to się wszystko zaczęło w
twoim przypadku?
Artur Moryto: Zobaczyłem po raz pierwszy komputer w „Sobótce” lub „Teleranku” - był to ZX 81. Jakiś facet pokazywał grę w trybie tekstowym i już wtedy mnie naprawdę wzięło. Od tego czasu kupowałem każdą gazetę związaną z tą tematyką – czyli na początku był to „Młody Technik”. Pierwszy komputer, z którym się „naprawdę” zetknąłem to ZX Spectrum. Było to niesamowite doświadczenie - grałem chyba w 3 lub 4 gry i ciężko było wrócić po tym do rzeczywistości.
W roku 1986 stałem się szczęśliwym posiadaczem Atari 800 XL z magnetofonem XC 12, dwoma cartridge’ami i jedną grą na taśmie – wszystko zakupione w Pewexie. Niestety, nie kupiliśmy joysticków, więc gdy podłączyłem już wszystko okazało się, że mogę tylko oglądnąć gry. Wspaniale...
Na szczęście do komputera dołączona była kilkustronicowa broszurka po polsku, w której były chyba 3 programy w Basicu. Więc czas, który upłynął do wytropienia i kupienia joysticków zabijałem rozpisując programy na części i sprawdzając poszczególne instrukcje. Napisałem wtedy sporo krótkich programików.
W sumie muszę powiedzieć, że od początku ciągnęło mnie do programowania. Później rozpoczął się okres radosnego grania, wyjazdów na giełdę z kumplami do Krakowa po nowości. Na rynku prasowym pojawiło się kilka gazet o tematyce komputerowej – kupowałem wszystko: „X”, „Komputer”, „Bajtek”. Przepisywałem każdy możliwy program i pisałem własne programy w Basicu. Później coraz częściej w tych programach pojawiały się wstawki w kodzie maszynowym, które przepisywałem ręcznie do linii DATA.
Programowanie na bardziej poważnie rozpoczęło się wtedy kiedy jeden z moich znajomych przeczytał gdzieś ogłoszenie faceta, który przerabiał magnetofony do atarynki na turbo. Miałem wtedy już dość pokaźną kolekcję oryginalnych gier na taśmach, jak również kilka „wydanych” przez Studio Komputerowe "Grubcio". Żaden kopier nie chciał tego ugryźć i musiałem sam sobie napisać takie programy. Wtedy też zacząłem bawić się w programowanie w "Action!" i "Logo".
.png)
.png)
KW: Nasze ulubione 8-bitowe komputery miały to do siebie, że wspomagały, a wręcz wymuszały kreatywność na użytkownikach. Stąd można było przejść od grania do tworzenia gier, prawda?
A.M.: Moją pierwszą grą była napisana w Action „Ou Blues”. Gra była inspirowana filmem Tron, w którym gracze poruszający się na motorach zostawiali za sobą ślad. Chciałem, żeby w moją można było grać samemu, więc komputer po prostu losował przeszkody, które wyskakiwały w pobliżu poruszającego się gracza. Następną grą były „Klocki”, wydane później jako „Loriens Tomb”. Była ona owocem zakładu z jednym z kolegów, który miał Amigę. Pokazał mi grę i założyłem się z nim, że napiszę coś takiego na atarynkę.
Początkowo pisałem ją w "Action!", ale kiedy chciałem dodać grafikę zabrakło pamięci, musiałem wszystko przepisać na asembler. Wypuściłem w miasto wersję demo z kilkoma planszami i to właśnie dzięki niej poznałem Daniela Szymczuka. On napisał muzykę oraz czołówkę do gry i chcieliśmy ją wydać jako "Loriens Tomb". Stało się, L.K. Avalon zgodził się wydać naszą grę i wreszcie mogłem sobie kupić stację dysków.
.png)
.png)
.png)
Następną grą wydaną przez Avalon była „Darkness Hour”. Natomiast „Streets” powstała w wojsku - cały kod do gry napisałem w zeszycie. Podczas przepisywania kodu pobiłem swój rekord (może nie tylko swój) siedzenia przed komputerem - pisałem non stop 72 godziny, bez snu. Nie do przecenienia jest pomoc braci Waldka i Włodka Szumnych, bez których na pewno nie udało by mi się tego zrobić w takim czasie. Napisałem też „Wojny rdzeniowe” - były plany wydania tej gry, a Michał Luberda narysował do niej świetny obrazek tytułowy. Niestety, zabrakło czasu na skończenie wersji umożliwiające wydanie jej.
KW: „Darkness Hour” był przeróbką „Stormlorda” z komputerów 16-bit. Skąd taki pomysł?
A.M.: Z pomysłem wyskoczył chyba Daniel Szymczuk - chcieliśmy zrobić jakąś fajną platformową gierkę. Niestety, widać że gra jest niedorobiona. Przede wszystkim dlatego, że zabrakło mi czasu - miałem już bilet do wojska i skończyliśmy grę chyba na tydzień przed poborem. W „Darness Hour” byłoby o wiele więcej animacji i lokacji, nie zdążyłem zrobić do niej nawet edytora plansz. Zgubiłem też fazy animacji motylków.
KW: Co do „Ou Blues" i „Wojny rdzeniowe" - czy istnieją jeszcze jakieś ich kopie, screenshoty albo ten obrazek tytułowy?
A.M.: Niestety, nie mam już od bardzo dawna swojej atarynki, a wszystko poszło razem z nią. Może Michał ma obrazek tytułowy do „Wojen Rdzeniowych”, gdyż to on go narysował.
KW: Twoja atarynka była „rozszerzana”?
A.M.: Tak, miała powiększoną pamięć do 192 KB i dodatkowy przycisk „zimnego startu”. Miałem do niej też chyba jeden z pierwszych samplerów – wykonał go mój kolega, który interesował się elektroniką. Niestety, nie mam już swojej starej 800-tki i bardzo zaskoczył mnie fakt, że ktoś jeszcze tworzy gry na ten sprzęt.
KW: Czy udzielałeś się na scenie?
A.M.: Niestety nie, miasto w którym mieszkam nie jest duże i większość ludzi, którzy mieli wtedy komputer w zasadzie zajmowała się tylko grami. Pamiętam że Michał Luberda i jego kolega robili jakiegoś atarowskiego zina i popełniłem do niego chyba jeden artykuł.
KW: Abandonware – temat powraca w naszych wywiadach jak bumerang. Co jako twórca gier sądzisz o tym zjawisku?
A.M.: Popieram – dzięki waszej stronce mogłem pokazać mojemu 3-letniemu synowi gry, które kiedyś pisałem. Naprawdę to super sprawa, jeżeli ktokolwiek jeszcze odpala te gierki to bardzo się cieszę z tego powodu.
KW: Dzięki! Jak widać twórcy oprogramowania są z nami :). Wracając jednak do wywiadu: co aktualnie porabiasz? Czy to nadal ma związek z komputerami?
A.M.: Hm... w jakimś sensie nadal programuję. Jestem operatorem maszyny CNC.
.png)
.png)
.png)
KW: Twoje ulubione gry?
A.M.: Na Atari “Conflict in Vietnam”, “Fred”, “Lasermania”, “Arcanoid”. Amiga: “UFO”, “Walker”, “Chaos Engine”.
KW: Na długi czas straciłeś kontakt z Atari. Czy planujesz powrót do niego?
A.M.: Tak, straciłem kontakt od około 1995 roku aż do teraz. Zaskoczyła mnie wasza strona i to niezwykle pozytywnie. Kiedy zobaczyłem jeszcze konwersję starych hitów na atarynkę, naprawdę byłem pod wrażeniem. Szczerze powiem, nie myślałem o powrocie, ale bardziej dlatego, iż nie miałem bladego pojęcia, że jeszcze ludzie tworzą na Atari 8 bit. Bardzo chciałem zrobić prawdziwą platformówkę z płynnym przesuwem ekranu we wszystkich kierunkach. W sumie kto wie...
KW: Życzymy powodzenia i dziękujemy za rozmowę! Może ktoś z czytelników atarionline.pl szuka partnera do tworzenia gier?
Artur Moryto: Zobaczyłem po raz pierwszy komputer w „Sobótce” lub „Teleranku” - był to ZX 81. Jakiś facet pokazywał grę w trybie tekstowym i już wtedy mnie naprawdę wzięło. Od tego czasu kupowałem każdą gazetę związaną z tą tematyką – czyli na początku był to „Młody Technik”. Pierwszy komputer, z którym się „naprawdę” zetknąłem to ZX Spectrum. Było to niesamowite doświadczenie - grałem chyba w 3 lub 4 gry i ciężko było wrócić po tym do rzeczywistości.
Artur Moryto
W roku 1986 stałem się szczęśliwym posiadaczem Atari 800 XL z magnetofonem XC 12, dwoma cartridge’ami i jedną grą na taśmie – wszystko zakupione w Pewexie. Niestety, nie kupiliśmy joysticków, więc gdy podłączyłem już wszystko okazało się, że mogę tylko oglądnąć gry. Wspaniale...
Na szczęście do komputera dołączona była kilkustronicowa broszurka po polsku, w której były chyba 3 programy w Basicu. Więc czas, który upłynął do wytropienia i kupienia joysticków zabijałem rozpisując programy na części i sprawdzając poszczególne instrukcje. Napisałem wtedy sporo krótkich programików.
W sumie muszę powiedzieć, że od początku ciągnęło mnie do programowania. Później rozpoczął się okres radosnego grania, wyjazdów na giełdę z kumplami do Krakowa po nowości. Na rynku prasowym pojawiło się kilka gazet o tematyce komputerowej – kupowałem wszystko: „X”, „Komputer”, „Bajtek”. Przepisywałem każdy możliwy program i pisałem własne programy w Basicu. Później coraz częściej w tych programach pojawiały się wstawki w kodzie maszynowym, które przepisywałem ręcznie do linii DATA.
Programowanie na bardziej poważnie rozpoczęło się wtedy kiedy jeden z moich znajomych przeczytał gdzieś ogłoszenie faceta, który przerabiał magnetofony do atarynki na turbo. Miałem wtedy już dość pokaźną kolekcję oryginalnych gier na taśmach, jak również kilka „wydanych” przez Studio Komputerowe "Grubcio". Żaden kopier nie chciał tego ugryźć i musiałem sam sobie napisać takie programy. Wtedy też zacząłem bawić się w programowanie w "Action!" i "Logo".
KW: Nasze ulubione 8-bitowe komputery miały to do siebie, że wspomagały, a wręcz wymuszały kreatywność na użytkownikach. Stąd można było przejść od grania do tworzenia gier, prawda?
A.M.: Moją pierwszą grą była napisana w Action „Ou Blues”. Gra była inspirowana filmem Tron, w którym gracze poruszający się na motorach zostawiali za sobą ślad. Chciałem, żeby w moją można było grać samemu, więc komputer po prostu losował przeszkody, które wyskakiwały w pobliżu poruszającego się gracza. Następną grą były „Klocki”, wydane później jako „Loriens Tomb”. Była ona owocem zakładu z jednym z kolegów, który miał Amigę. Pokazał mi grę i założyłem się z nim, że napiszę coś takiego na atarynkę.
Początkowo pisałem ją w "Action!", ale kiedy chciałem dodać grafikę zabrakło pamięci, musiałem wszystko przepisać na asembler. Wypuściłem w miasto wersję demo z kilkoma planszami i to właśnie dzięki niej poznałem Daniela Szymczuka. On napisał muzykę oraz czołówkę do gry i chcieliśmy ją wydać jako "Loriens Tomb". Stało się, L.K. Avalon zgodził się wydać naszą grę i wreszcie mogłem sobie kupić stację dysków.
Następną grą wydaną przez Avalon była „Darkness Hour”. Natomiast „Streets” powstała w wojsku - cały kod do gry napisałem w zeszycie. Podczas przepisywania kodu pobiłem swój rekord (może nie tylko swój) siedzenia przed komputerem - pisałem non stop 72 godziny, bez snu. Nie do przecenienia jest pomoc braci Waldka i Włodka Szumnych, bez których na pewno nie udało by mi się tego zrobić w takim czasie. Napisałem też „Wojny rdzeniowe” - były plany wydania tej gry, a Michał Luberda narysował do niej świetny obrazek tytułowy. Niestety, zabrakło czasu na skończenie wersji umożliwiające wydanie jej.
KW: „Darkness Hour” był przeróbką „Stormlorda” z komputerów 16-bit. Skąd taki pomysł?
A.M.: Z pomysłem wyskoczył chyba Daniel Szymczuk - chcieliśmy zrobić jakąś fajną platformową gierkę. Niestety, widać że gra jest niedorobiona. Przede wszystkim dlatego, że zabrakło mi czasu - miałem już bilet do wojska i skończyliśmy grę chyba na tydzień przed poborem. W „Darness Hour” byłoby o wiele więcej animacji i lokacji, nie zdążyłem zrobić do niej nawet edytora plansz. Zgubiłem też fazy animacji motylków.
KW: Co do „Ou Blues" i „Wojny rdzeniowe" - czy istnieją jeszcze jakieś ich kopie, screenshoty albo ten obrazek tytułowy?
A.M.: Niestety, nie mam już od bardzo dawna swojej atarynki, a wszystko poszło razem z nią. Może Michał ma obrazek tytułowy do „Wojen Rdzeniowych”, gdyż to on go narysował.
KW: Twoja atarynka była „rozszerzana”?
A.M.: Tak, miała powiększoną pamięć do 192 KB i dodatkowy przycisk „zimnego startu”. Miałem do niej też chyba jeden z pierwszych samplerów – wykonał go mój kolega, który interesował się elektroniką. Niestety, nie mam już swojej starej 800-tki i bardzo zaskoczył mnie fakt, że ktoś jeszcze tworzy gry na ten sprzęt.
KW: Czy udzielałeś się na scenie?
A.M.: Niestety nie, miasto w którym mieszkam nie jest duże i większość ludzi, którzy mieli wtedy komputer w zasadzie zajmowała się tylko grami. Pamiętam że Michał Luberda i jego kolega robili jakiegoś atarowskiego zina i popełniłem do niego chyba jeden artykuł.
KW: Abandonware – temat powraca w naszych wywiadach jak bumerang. Co jako twórca gier sądzisz o tym zjawisku?
A.M.: Popieram – dzięki waszej stronce mogłem pokazać mojemu 3-letniemu synowi gry, które kiedyś pisałem. Naprawdę to super sprawa, jeżeli ktokolwiek jeszcze odpala te gierki to bardzo się cieszę z tego powodu.
KW: Dzięki! Jak widać twórcy oprogramowania są z nami :). Wracając jednak do wywiadu: co aktualnie porabiasz? Czy to nadal ma związek z komputerami?
A.M.: Hm... w jakimś sensie nadal programuję. Jestem operatorem maszyny CNC.
KW: Twoje ulubione gry?
A.M.: Na Atari “Conflict in Vietnam”, “Fred”, “Lasermania”, “Arcanoid”. Amiga: “UFO”, “Walker”, “Chaos Engine”.
KW: Na długi czas straciłeś kontakt z Atari. Czy planujesz powrót do niego?
A.M.: Tak, straciłem kontakt od około 1995 roku aż do teraz. Zaskoczyła mnie wasza strona i to niezwykle pozytywnie. Kiedy zobaczyłem jeszcze konwersję starych hitów na atarynkę, naprawdę byłem pod wrażeniem. Szczerze powiem, nie myślałem o powrocie, ale bardziej dlatego, iż nie miałem bladego pojęcia, że jeszcze ludzie tworzą na Atari 8 bit. Bardzo chciałem zrobić prawdziwą platformówkę z płynnym przesuwem ekranu we wszystkich kierunkach. W sumie kto wie...
KW: Życzymy powodzenia i dziękujemy za rozmowę! Może ktoś z czytelników atarionline.pl szuka partnera do tworzenia gier?
Kaz 2008-05-06 03:39:05
Fajnie, ze Artur jest koderem chetnym do zrobienia czegos. Graficy sa, muzycy sa, ale koderow jak na lekarstwo.
gedzior84 2008-05-06 07:59:03
Calkiem niedawno sciagnalem sobie XEX'a do 'Loriens Tomb', nie wiedzac co to jest. Ocknalem sie kilka godzin pozniej - tak mnie ta gierka wciagnela :) Gratuluje bardzo dobrego produktu, ktory nawet dzisiaj sprawdza sie idealnie jako wspanialy wypelniacz wolnego czasu :)
charlie-cherry 2008-05-06 13:44:14
Lorien's Tomb to faktycznie była fajna gra. Zresztą Lorieni zawsze robili świetne gry z miłą dla oka i ucha oprawą.
A przy okazji - wie ktoś, co się dzieje z Danielem Szymczukiem?
larek 2008-05-06 18:10:47
No to witamy wśród ocalałych ;)
Historia trochę jakby znajoma. Coś mi się zdaje, że większość atarowców przeżyła to samo w tym samym czasie... niesamowite.
Czekamy oczywiście na coś nowego :))
Yosh 2008-05-06 18:57:38
„Darkness Hour" to chyba moja pierwsza gra kupiona z wiedza, ze jest to 'klon' innej gry.
Nie zaluje, ale fakt :) tez mi sie rzucilo ze jest niedocyzelowana
Dracon 2008-05-06 20:52:02
Wywiad calkiem fajny, moze zabraklo troche wiadomosci na temat LORIEN-ow - ile istnieli, co np. z ich "zapedami" na Amidze i nie tylko, no i standardowo namiary na strony domowe/portfolia w Internecie. ;]
Co sie dzieje z D. Szymczukiem tez chcialbym wiedziec... :|
irek słoń horton 2008-05-07 00:00:50
ile razy ci mówiłem -że sie marnujesz w tej firmie !!!!!betonie!!! może teraz te komenty cie przekonały że miałem racje!!!szkoda zdrowia a przed smiercią chciałbym jeszcze zagrać w coś fajnego,bo sam widzisz co sie dzieje większość tematów gier jest po prostu powielana,i rózni sie grafą -a sens jest ten sam-killem all
Grey / Mystic Bytes 2008-05-07 00:22:43
Darkness Hour kupiłem, ponieważ uwielbiałem grać w Storm Lord na moim ST (btw - na ST jest super muzyka na Yamahę i przesłodka grafika w tej gierce).
Respect dla kolegi Artura za wszystkie odpowiedzi i... życzymy powrotu do korzeni :)
Artur73 2008-05-07 13:49:28
Zapędy amigowe - oj było kilka projektów. Pierwszy w czasie w którym literki RTS kojarzyły się tylko i wyłącznie z Diune 2 na Amidze. Zaczeliśmy robić RTS z renderowaną grafą, dodałem też możliwość tworzenia grup - ekran w 32 kolorach, panel w wyższej 16 kolorowej rozdziałce. Można już było jeżdzić po planszy jednostkami - max chyba 256. Było to sporo przed wyjściem C&C. Później chcieliśmy zrobić gierkę w której chcieliśmy połączyć grafikę z kamery z renderami. Nagrywaliśmy Daniela kamerą ;) wyszło tyle grafiki że trzymałem w pamięci tylko fazy ruchu w jedną stronę. Kiedy postać szła w prawo dane były obracane blitterkiem. Następny projekt to strzelanka coś a la Fire Fight - znowu można było sobie polatać stateczkiem nad jedną planszą... Później już w innym składzie kosmiczna handlówka coś w stylu Master of Orion, własnoręcznie konstruowane statki i całe floty. Jednym słowem widziałem wiele nie dokończonych gier.
xxl 2008-05-07 14:59:00
warto zasiasc za malym atari i jeszcze cos napisac... z sentymentami ciezko walczyc tyle lat ;-) ulzyj sobie :D
Rozyk 2008-05-07 20:15:27
Hej,
Jak ja bardzo bym chciał zagrać w wojny rdzeniowe na Atari! Może dałoby się dokończyć?
Niestety mi brak umiejętności, żeby pomóc..........
Pozdrawiam
iak 2008-05-07 23:24:50
Chyba jedyne istniejące Core Wars na Atarkę to te opracowane przez Wojtka Zientarę - było chyba w którymś ze starych Bajtków albo Moim Atari... Niestety, napisane w Basicu i strasznie wolne i trudno używalne, ale może chociaż ktoś podrasuje (do TBXL i skompilować?).
Artur73 2008-05-07 23:57:46
Moje wojny rdzeniowe napisane były całe w assemblerze - więc z szybkością nie było problemu. To był cały zintegrowany program - czyli edytor, pseudo kompilator i interpreter w jednym. Jedynym mankamentem mojej wersji było to że trzymała w pamięci ostatną źródłówkę, druga była kompilowana. Chodziło o pozostawienie jak największej ilości pamięci.Panowie z Avalonu chcieli aby była możliwość edycji obydwu "zawodników" a nie tylko ostatniego.
Rozyk 2008-05-08 00:16:09
A ostała Ci się jakaś kopia WR? Może chociaż jakaś wersja alfa.....
lizart 2008-05-12 22:59:30
Czesc Artur, fajny wywiad. Rzeczywiscie byly wojny rdzeniowe, pamietam... cholera gdzie teraz szukac tych plikow... Na wakacjach cza sie spiknac, zeby chmielnie oczyscic czapy i dostac sie do rdzenia :D
charlie-cherry 2008-05-13 09:39:18
Kibicujemy i czekamy!
RedstonekPL 2019-02-25 22:55:12
wow
no to, ja jestem tym 3-letnim synem Artura
i tyle o o tacie to ja nie wiedziałem
znaczy to, że programował to wiem
kilka razy mi o tym opowiadał
sam się w programowanie wciągnąłem
a nawet gdzieś tam u nas w mieszkaniu wala się opakowanie płyty Darkness Hour (niestety, bez płyty)
RedstonekPL 2019-02-25 22:55:52
wow
no to, ja jestem tym 3-letnim synem Artura
i tyle o o tacie to ja nie wiedziałem
znaczy to, że programował to wiem
kilka razy mi o tym opowiadał
sam się w programowanie wciągnąłem
a nawet gdzieś tam u nas w mieszkaniu wala się opakowanie płyty Darkness Hour (niestety, bez płyty)
Fajnie, ze Artur jest koderem chetnym do zrobienia czegos. Graficy sa, muzycy sa, ale koderow jak na lekarstwo.
gedzior84 2008-05-06 07:59:03
Calkiem niedawno sciagnalem sobie XEX'a do 'Loriens Tomb', nie wiedzac co to jest. Ocknalem sie kilka godzin pozniej - tak mnie ta gierka wciagnela :) Gratuluje bardzo dobrego produktu, ktory nawet dzisiaj sprawdza sie idealnie jako wspanialy wypelniacz wolnego czasu :)
charlie-cherry 2008-05-06 13:44:14
Lorien's Tomb to faktycznie była fajna gra. Zresztą Lorieni zawsze robili świetne gry z miłą dla oka i ucha oprawą.
A przy okazji - wie ktoś, co się dzieje z Danielem Szymczukiem?
larek 2008-05-06 18:10:47
No to witamy wśród ocalałych ;)
Historia trochę jakby znajoma. Coś mi się zdaje, że większość atarowców przeżyła to samo w tym samym czasie... niesamowite.
Czekamy oczywiście na coś nowego :))
Yosh 2008-05-06 18:57:38
„Darkness Hour" to chyba moja pierwsza gra kupiona z wiedza, ze jest to 'klon' innej gry.
Nie zaluje, ale fakt :) tez mi sie rzucilo ze jest niedocyzelowana
Dracon 2008-05-06 20:52:02
Wywiad calkiem fajny, moze zabraklo troche wiadomosci na temat LORIEN-ow - ile istnieli, co np. z ich "zapedami" na Amidze i nie tylko, no i standardowo namiary na strony domowe/portfolia w Internecie. ;]
Co sie dzieje z D. Szymczukiem tez chcialbym wiedziec... :|
irek słoń horton 2008-05-07 00:00:50
ile razy ci mówiłem -że sie marnujesz w tej firmie !!!!!betonie!!! może teraz te komenty cie przekonały że miałem racje!!!szkoda zdrowia a przed smiercią chciałbym jeszcze zagrać w coś fajnego,bo sam widzisz co sie dzieje większość tematów gier jest po prostu powielana,i rózni sie grafą -a sens jest ten sam-killem all
Grey / Mystic Bytes 2008-05-07 00:22:43
Darkness Hour kupiłem, ponieważ uwielbiałem grać w Storm Lord na moim ST (btw - na ST jest super muzyka na Yamahę i przesłodka grafika w tej gierce).
Respect dla kolegi Artura za wszystkie odpowiedzi i... życzymy powrotu do korzeni :)
Artur73 2008-05-07 13:49:28
Zapędy amigowe - oj było kilka projektów. Pierwszy w czasie w którym literki RTS kojarzyły się tylko i wyłącznie z Diune 2 na Amidze. Zaczeliśmy robić RTS z renderowaną grafą, dodałem też możliwość tworzenia grup - ekran w 32 kolorach, panel w wyższej 16 kolorowej rozdziałce. Można już było jeżdzić po planszy jednostkami - max chyba 256. Było to sporo przed wyjściem C&C. Później chcieliśmy zrobić gierkę w której chcieliśmy połączyć grafikę z kamery z renderami. Nagrywaliśmy Daniela kamerą ;) wyszło tyle grafiki że trzymałem w pamięci tylko fazy ruchu w jedną stronę. Kiedy postać szła w prawo dane były obracane blitterkiem. Następny projekt to strzelanka coś a la Fire Fight - znowu można było sobie polatać stateczkiem nad jedną planszą... Później już w innym składzie kosmiczna handlówka coś w stylu Master of Orion, własnoręcznie konstruowane statki i całe floty. Jednym słowem widziałem wiele nie dokończonych gier.
xxl 2008-05-07 14:59:00
warto zasiasc za malym atari i jeszcze cos napisac... z sentymentami ciezko walczyc tyle lat ;-) ulzyj sobie :D
Rozyk 2008-05-07 20:15:27
Hej,
Jak ja bardzo bym chciał zagrać w wojny rdzeniowe na Atari! Może dałoby się dokończyć?
Niestety mi brak umiejętności, żeby pomóc..........
Pozdrawiam
iak 2008-05-07 23:24:50
Chyba jedyne istniejące Core Wars na Atarkę to te opracowane przez Wojtka Zientarę - było chyba w którymś ze starych Bajtków albo Moim Atari... Niestety, napisane w Basicu i strasznie wolne i trudno używalne, ale może chociaż ktoś podrasuje (do TBXL i skompilować?).
Artur73 2008-05-07 23:57:46
Moje wojny rdzeniowe napisane były całe w assemblerze - więc z szybkością nie było problemu. To był cały zintegrowany program - czyli edytor, pseudo kompilator i interpreter w jednym. Jedynym mankamentem mojej wersji było to że trzymała w pamięci ostatną źródłówkę, druga była kompilowana. Chodziło o pozostawienie jak największej ilości pamięci.Panowie z Avalonu chcieli aby była możliwość edycji obydwu "zawodników" a nie tylko ostatniego.
Rozyk 2008-05-08 00:16:09
A ostała Ci się jakaś kopia WR? Może chociaż jakaś wersja alfa.....
lizart 2008-05-12 22:59:30
Czesc Artur, fajny wywiad. Rzeczywiscie byly wojny rdzeniowe, pamietam... cholera gdzie teraz szukac tych plikow... Na wakacjach cza sie spiknac, zeby chmielnie oczyscic czapy i dostac sie do rdzenia :D
charlie-cherry 2008-05-13 09:39:18
Kibicujemy i czekamy!
RedstonekPL 2019-02-25 22:55:12
wow
no to, ja jestem tym 3-letnim synem Artura
i tyle o o tacie to ja nie wiedziałem
znaczy to, że programował to wiem
kilka razy mi o tym opowiadał
sam się w programowanie wciągnąłem
a nawet gdzieś tam u nas w mieszkaniu wala się opakowanie płyty Darkness Hour (niestety, bez płyty)
RedstonekPL 2019-02-25 22:55:52
wow
no to, ja jestem tym 3-letnim synem Artura
i tyle o o tacie to ja nie wiedziałem
znaczy to, że programował to wiem
kilka razy mi o tym opowiadał
sam się w programowanie wciągnąłem
a nawet gdzieś tam u nas w mieszkaniu wala się opakowanie płyty Darkness Hour (niestety, bez płyty)