Poniższe informacje zostały przygotowane przez Pawła "Cosi" Piątkowskiego, który jest jednocześnie autorem programu - mieszanki Logo i Forth - pod nazwą "LogForth":

1. Co to jest LogForth?

LogFORTH jest biblioteką języka Logo, umożliwiającą programiście korzystanie z konstrukcji języka Forth w środowisku Logo.

2. Z czego się składa LogForth?

Na dysku znajduja sie nastepujace pliki:

• 
  
• DOS.SYS
  
• CP.SYS - pliki systemowe DOSa
  
• AUTORUN.SYS - interpreter Logo
  
• LOGFORTH - biblioteka LogFORTH
  
• LIBCOSI - biblioteka libcosi
  
• BENCH - biblioteka benchmark
  
• CZYTAJ.DOC - ta dokumentacja

Po uruchomieniu interpretera należy wpisać:
LOAD "D:LOGFORTH



3. Lista funkcji

• OPER lista
  
  Wykonuje podaną listę działań Forth-a. Dostepnę operacje:
  liczba rzeczywista - wrzuca podana liczbe na stos
  + - * / - wykonuje odpowiednie działanie, zgodnie z konwencja RPN (odwrotna notacja polska)
  . - ściąga liczbę ze stosu i wypisuje na ekran
  SWAP - zamienia miejscami dwa górne elementy stosu
  DUP - kopiuje górny element stosu
  DROP - usuwa górny element ze stosu
  :procedura - wykonuje zdefiniowaną w Logo procedurę o podanej nazwie.
  
  Przykład:
  OPER [2 4 * .]
  wykonuje działanie 2*4 i wypisuje wynik na ekran.
  
  
• DOLOOP lista
  
  Wykonuje pętlę zgodnie z konwencją Fortha. Dwa górne elementy stosu oznaczają kolejno początkowy i końcowy stan licznika. Lista działań jak w funkcji OPER, dodatkowo I wrzuca na stos aktualną wartość licznika. Przykład:
  OPER [11 1] DOLOOP [I 2 * .]
  wyświetla 10 kolejnych liczb parzystych.
  
  
• S?
  
  Zwraca wartość górnego elementu stosu, jednocześnie ściągając go. Przykład:
  OPER [2 4 *] PRINT S?
  wyświetla wynik mnożenia 2*4 (jak w pierwszym przykładzie).
  
  
• S! element
  
  Wrzuca na stos podany element. Przykład:
  S! FIRST RL OPER [DUP * .]
  pobiera z klawiatury liczbę, a następnie wyświetla kwadrat tej liczby.
  
  Biblioteka libcosi
  
  Zawiera kilka dodatkowych funkcji, rozszerzajacych mozliwosci Logo. Nie jest wymagana przez "LogFORTH". Bibliotekę wczytujemy wpisując:
  LOAD "D:LIBCOSI
  
  Funkcje:
  
  # komentarz
  
  Komentarz.
  
  @ "zmienna wartosc
  
  Synonim dla MAKE.
  
  ASM adres kod
  
  Umieszcza w podanym miejscu w pamięci kod maszynowy. Przykład:
  ASM 709 [10 80 126 50]
  
  $ lista
  
  Zwraca podaną listę jako słowo. Przykład:
  SHOW $ [ALA MA KOTA]
  
  FOR "zmienna od do blok
  Iteruje blok po zmiennej, od wartości "od" do wartości "do". Przykład:
  FOR "T 1 10 [PR :T]
  
  FOREACH lista "zmienna blok
  
  Wykonuje podany blok dla każdego klucza listy, przekazując ten klucz do zmiennej. Przykład:
  FOREACH [1 2 A] "T [PR :T]
  
  LGET "lista
  Zwraca ostatni element z listy, usuwając go jednocześnie z tej listy. Przykład:
  @ "LI [A B C D]
  PR LGET "LI
  SHOW :LI
  
  FGET "lista
  
  Jak wyżej, z tym że pobiera pierwszy element listy.
  
  SLICE lista n
  
  Zwraca n-ty element listy. Przykład:
  
  PR SLICE [A B C D] 3
  
  SETSLICE "lista n wartosc
  
  Ustawia wartosc n-tego elementu listy. Przykład:
  @ "LI [1 2 3 4]
  SETSLICE "LI 2 "X
  SHOW :LI
  
  INC "zmienna
  
  Zwiększa o 1 wartość zmiennej liczbowej.
  
  DEC "zmienna
  
  Zmniejsza wartość zmiennej.
  
  Biblioteka bench
  
  Zawiera tylko jedną funkcję, pozwalająca na testowanie czasu wykonania procedur. Aby ją wczytać, należy wpisać:
  LOAD "D:BENCH
  Wywołanie:
  TEST [polecenie]
  Po zakończeniu działania procedury funkcja wyświetla czas jej wykonania.
  
  4. Jak korzystać?
  
  W trybie bezpośrednim Fortha wpisujemy dane i słowa oddzielone spacjami. Jeżeli wpiszemy liczbę, wskakuje na stos; jeżeli operator matematyczny, ze stosu pobierane są dwie liczby, a następnie wrzucany wynik. Jeżeli wpiszemy:
  
  5 4 + 3 * .
  
  to Forth wrzuci na stos dwie liczby (5 i 4), doda to siebie, wynik pomnoży przez 3, a następnie wyświetli wynik (kropka).
  
  Liczbami na stosie można operować za pomocą słów DUP, DROP i SWAP. Pierwsze kopiuje liczbę znajdującą się na szczycie stosu, drugie usuwa górną liczbę ze stosu, a trzecie zamienia miejscami dwie górne liczby. W LogFORTHcie to samo uzyskujemy za pomocą funkcji OPER. Poprzedni przykład można zapisać jako:
  
  OPER [5 4 + 3 * .]
  
  5. Różnice w stosunku do Fortha
  
  
• dostępny jest tylko tryb bezpośredni; odpowiednikiem trybu kompilowanego są deklaracje procedur w Logo
  
• LogFORTH operuje na liczbach rzeczywistych (fig-FORTH na całkowitych)
  
• nie ma możliwości zagnieżdżania pętli DOLOOP (trzeba zamiast tego użyć polecenia REPEAT)
  
  6. Wady i niedociągnięcia (bo przecież jakieś muszą być!)
  
  
• WYDAJNOŚĆ!!! chciałbym powiedzieć, że LogFORTH łączy elastyczność Logo z szybkością Fortha, ale tak nie jest. Kiepska wydajność Logo to jest najsłabsze ogniwo we wszystkich projektach związanych z tym językiem
  
• wpisanie "nielegalnych" słów w instrukcji OPER nie powoduje wyświetlenia błędu; zamiast tego program ignoruje błędny fragment (a tak nie powinno być)
  
  7. Wstawki maszynowe w Logo
  
  To jest chyba jedyny sposób, żeby poprawić wydajność programów, nie przepisując przy tym od nowa interpretera Logo. Niestety, albo i stety, nie w całej pamięci można pisać. Według książki "Języki Atari XL/XE" wersja kartridżowa zostawia dla użytkownika obszar od $600 do $7FFF. W przypadku wersji dyskowej trzeba od tego odjąć jeszcze miejsce na DOS-a. Zostaje powiedzmy obszar $1E00-$7FFF, KTÓRY JEST PRZEZNACZONY NA DANE I PROGRAMY, tak więc na przykład zadeklarowanie nowej zmiennej może nam skasować wstawkę maszynową, jak również wstawka maszynowa może nadpisać kod w Logo (co zazwyczaj powoduje zwis).
  
  Jak widać, sytuacja nie jest za ciekawa. Bez problemów można pisać po obszarze rejestrów i Display List - można w ten sposób nawet ingerować w obszar grafiki żółwi. Natomiast nie udało mi się wymyślić, gdzie można bezpiecznie umieścić kod maszynowy. Pewnym rozwiązaniem jest oczywiście pilnowanie zużycia pamięci i liczenie po cichu na to, że nasz kod nie zostanie zamazany, ale Logo ma tak nieszczęśliwie rozwiązany mechanizm garbage collection, że po krótszym lub dłuższym czasie i tak zmienne wejdą w obszar, gdzie jest wstawka.
  
  Mam nadzieję, że teraz, kiedy udało się wywołać pewne zainteresowanie językiem Logo, ktoś bardziej obeznany z mapą pamięci Atari odkryje, gdzie można umieszczać procedury maszynowe. A to dałoby nam już połączenie Logo, Fortha i języka maszynowego :-D
  
  8. Sztuczki w Logo
  
  Programowanie na piecu przyzwyczaja człowieka do pewnych rzeczy, bez których trudno się potem obejść. Twórcy Logo nie przewidzieli ich wykorzystania, ale można je uzyskać okrężną drogą:
  
  
• Pętle WHILE
  Logo niestety jest pozbawione podstawowych elementów programowania strukturalnego, jakimi są pętle. Zamiast tego zalecana jest rekurencja (pomijam fakt, jakie to nieoptymalne). W ten sposób łatwo zaprojektować pętlę:
  
TO FUNKCJA
MAKE "N 10
PR [START]
WHILE
PR [KONIEC]
END
TO WHILE
IF :N>0 [PR :N MAKE "N :N-1] [STOP]
WHILE
END
  
  
• Funkcje o zmiennej liczbie parametrów
  Baardzo przydatna rzecz. Można ją zrealizować, przekazując do funkcji parametry w formie listy (tak jak to jest robione w Perlu):
  
TO FUNKCJA :LISTA
IF EMPTYP :LISTA [STOP]
MAKE "PARAM FIRST :LISTA
...
FUNKCJA BF :LISTA
END
  
  
• Tablice asocjacyjne
  Kolejna fajna rzecz z Perla :)
  
MAKE "LISTA [[IMIE JAN] [NAZWISKO NOWAK] [WIEK 37]]
FIRST SLICE :LISTA numer (tak uzyskujemy klucz)
LAST SLICE :LISTA numer (a tak wartość)
  (SLICE jest funkcją z biblioteki libcosi)
  
  
• Odwołanie do zmiennej przez nazwę (referencje)
  To nie jest żadna sztuczka, tylko normalny element języka. Ale spróbujcie mi pokazać atarowski język, który to umożliwia ;)
  
MAKE "REF1 "REF2
MAKE "REF2 "X
MAKE "X 10
PR THING THING THING "REF1
albo
PR THING THING :REF1
  (to taka mocno zagnieżdżona referencja)
  
  
• Pseudostałe
  Logo nie obsługuje stałych. Ale:
  
TO PI
OP 3.14159
END
MAKE "S PI*:R*:R
  
  
• Zmienne lokalne
  Tego też niby nie ma w Logo. Można to prosto zrealizować, wykorzystując fakt, że parametry funkcji są lokalne:
  
MAKE "X 10
TO FUNKCJA :X
MAKE "X 20
PR :X
END
FUNKCJA 0
PR :X
  
  
• Tablice n-wymiarowe (Bajtek 5/87)
  Bardzo ciekawy sposób, w dodatku pozwalający na zakładanie bardzo dużych tablic bez obciążania pamięci. Wykorzystuje zwykłe zmienne o odpowiednich nazwach, w tym przypadku tablica#i,j:
  
TO TAB :NAZWA :I :J
OP (WORD :NAZWA "# :I ", :J)
END
MAKE (TAB "A 5 4) "ABC (tworzy "komórkę" A[5,4])
PR THING (TAB "A 5 4)
albo
PR :A#5,4 (wypisuje zawartość komórki)

wawrzyn 2010-10-08 00:08:55

Ciekawe, ze wybor padl wlasnie na Forth i Logo. Obydwa jezyki sa godne uwagi i niedoceniane. Forth ma nalepke archaicznego, Logo jezyka dla dzieci (choc projekt Starlogo temu skutecznie zaprzecza). Wracajac do Fortha - jego tworca, Chuck Moore, to niesamowicie ciekawa osoba. Przy okazji, ciekawe, czy powyzszy projekt to taka sztuka dla sztuki, czy autor zamierza do czegos go uzyc?

---

Kaz 2010-10-08 02:55:50

Wawrzyn - na forum latwiej widac takie pytania, posty o LogForth sa tutaj:

http://atarionline.pl/forum/comments.php?DiscussionID=172&page=1#Comment_14764

---