SIO2SD w CA12 by Urborg 2010-03-02 10:19:34
Wbudowanie interfejsu SIO2SD w obudowę magnetofonu CA12 (kopia XC12
produkowana przez California Acces) chodziło mi po głowie już od
dłuższego czasu. Wielu atarowców też na pewno o tym myślało, bo to
przecież najpopularniejsze urządzenie peryferyjne do Atari w
Polsce. Swoją drogą też najtańsze. Taki magnetofon można nabyć na
Allegro w cenie kilkunastu złotych, czyli zbliżonej do obudowy
uniwersalnej, w jakiej często SIO-ki są umieszczane. Dodatkowo
przecież magnetofon ma jeszcze własne przyciski które można użyć,
jak również wtyczkę SIO2SD. Poza tym otrzymamy urządzenie, zgodne
wzorniczo z linią XE. Mimo tego nie słyszałem aby ktokolwiek takiej
przeróbki dokonał. Lotharek swego czasu przerobił magnetofon 1010 w
ten sposób. To jednak inny sprzęt, rzadko u nas spotykany. Dlatego
CA12 wydaje się lepszym kandydatem. Szkopuł jednak w tym, że
przeróbka wcale nie jest prosta i wymaga trochę więcej zachodu niż
przystosowanie uniwersalnej obudowy. Oto krok po kroku jak takie
cudo wykonać.
Znajdujemy dawcę
Ponieważ projekt był eksperymentalny i nie byłem do końca pewny czy się powiedzie - do przeróbki wytypowałem najbardziej zdezelowany z moich magnetofonów. Magnetofon, ten miał już w sobie zamontowane dwa turba, bodajże Turbo 2000 i AST (Atari Super Turbo). Miał oczywiście dodatkową wtyczkę do portu joysticka stosowaną przez T2000. Ponadto też z wtyczki SIO2SD wychodził mu dodatkowy kabelek zakończony wtyczką DIN. Prawdopodobnie był to interfejs do podłączenia zwykłego magnetofonu. Przyszło mi do głowy, że takiemu weteranowi jak ten kaseciak, nie straszna będzie kolejna przeróbka. Sam magnetofon od dawna był już niesprawny i nie czytał już nawet kaset w normalu. Poza tym był pożółknięty, niemiłosiernie brudny i odpadała mu klapka.
Przygotowanie
Pierwszym etapem było obcięcie kabla z wtyczką SIO, która znalazła się potem w interfejsie SIO2SD wykonanym dla mnie przez Pigułę. Tak, więc wtyczka wraz z kablem wróciły do swojego dawcy. Druga rzecz to czyszczenie obudowy. Wyciągnąłem z magnetofonu bebechy i sam plastik wyszorowałem szczotką i mydłem pod bieżącą wodą. Po oczyszczeniu okazało się, że obudowa wygląda sporo lepiej niż się spodziewałem i nie jest wcale tak pożółknięta jak się z początku wydawała. Podejrzewam, że warstwa brudu blokowała dostęp promieni UV i tym samym uchroniła obudowę przed zbyt dużym zżółknięciem :)
Montaż
Nadszedł czas aby dobrać się do bebechów pacjenta. To co jest potrzebne to mechanizm klawiszy. Całą więc elektronikę można wywalić, sam zaś mechanizm trzeba mocno zredukować, aby znalazło się miejsce na umieszczenie interfejsu. Wywaliłem silnik, zębatki, prowadnice, rolki, głowice itp. co się dało odkręciłem, resztę zaś brutalnie urwałem lub ułamałem kombinerkami. Sam mechanizm klawiszy posiada też blokadę klawiszy – taką poprzeczną blaszkę w której blokują się prowadnice klawiszy, po to żeby np. klawisz „play” pozostawał wciśnięty po naciśnięciu. Ją też usunąłem, aby wszystkie klawisze działały jak zwykłe przyciski.
Po zredukowaniu mechanizmu do postaci widocznej na zdjęciach nadszedł czas na znalezienie miejsca dla interfejsu. Najwięcej miejsca zostało po prawej stronie obudowy – tam gdzie umiejscowiony był silnik oraz licznik obrotów. Mimo że sama obudowa wydaje się duża w środku okazuje się być ciasno, bo sam mechanizm klawiszy zajmuje sporo miejsca. Płytka z SIO2SD zmieściła się dosłownie na styk. Położenie płytki ustabilizowałem za pomocą Poxyliny i wyciąłem z boku obudowy otwór na kartę SD.
Teraz najtrudniejsza rzecz – zamocowanie w obudowie mikrostyków (przełączniki krańcowe) które będą wciskane przy przyciśnięciu któregoś z klawiszy magnetofonu. Mikrostyki umieściłem w odpowiednich miejscach i przykleiłem do spodu obudowy za pomocą „Super Glue”. W dwóch miejscach napotkałem jednak na spore problemy. Suwnice przesuwające się pod wpływem naciśnięcia klawiszy, w wypadku dwóch klawiszy nie wysuwają się poza ramę główną przy naciśnięciu. Musiałem więc bardzo precyzyjnie wymierzyć i przyciąć blaszki od mikrostyków tak aby nie zawadzały o tą ramę, ale nie były też za krótkie. Można by też umieścić mikrostyki bezpośrednio pod klawiszami, tak aby plastikowy element naciskający na suwnice uruchamiał styki. Do tego trzeba by jednak kupić jakieś mniejsze przełączniki krańcowe bo te kupione przeze mnie się tam nie mieściły.
Następny etap to lutowanie kabelków, łączących wyświetlacz z płytką oraz płytkę z mikrostykami. Zostało jeszcze zamocowanie licznika obrotów i diody. Licznik obrotów przykleiłem do obudowy na stałe za pomocą… a jakże – poxyliny :). Spełnia on już tylko rolę atrapy, ale bez niego w obudowie widniały by dziury. Początkowo planowałem diodę magnetofonu pozostawić nieużywaną zaś trzy diody wyprowadzić gdzieś na obudowę. Ostatecznie zmieniłem jednak zdanie. Czerwoną diodę sygnalizująca odczyt danych wylutowałem z interfejsu i umieściłem w miejscu diody „save” magnetofonu.
Kolejna rzecz to montaż wyświetlacza. Zaplanowałem sobie umieszczenie wyświetlacza pod szybką klapki. W tym celu konieczne okazało się usunięcie plastikowego dna kieszeni na kasetę gdyż wyświetlacz nie chciał się tam zmieścić. Część szybki wokół wyświetlacza zakryłem czarną papierową zaślepką z logiem i napisem Atari, którą wydrukowałem na drukarce. Wyświetlacz zamocowałem do klapki za pomocą dużych ilości poxyliny. Pewnie bardziej eleganckie byłoby osadzanie śrub czy nakrętek i za ich pomocą przytwierdzenie wyświetlacza, ale... szkoda mi było czasu na taka zabawę. Nadmienię tutaj że poxylina ma tą wspaniałą właściwość ze nie przewodzi prądu elektrycznego dzięki czemu nie ma obawy że dotykając do części elektronicznych, ścieżek czy płytki spowoduje zwarcie. Samą zaś klapkę przykleiłem na stałe do obudowy za pomocą "Super Glue".
Klawisze uporządkowałem od lewej kolejno K1- record, K2 – play, K3 – rewind, K4 – F.Fwd. Shift – stop/eject, klawisz pause pozostał nieużywany. To identyczny układ jak w moim poprzednim SIO2SD, gdyż uznałem, że tak będzie mi najwygodniej. Planowałem zrobić sobie naklejkę z opisem funkcji klawiszy, ale ostatecznie zrezygnowałem z tego pomysłu, gdyż tak jak jest urządzenie dosyć dobrze udaje zwykły magnetofon.
Podsumowanie
Interfejs działa i wygląda ciekawie. Po przeróbce magnetofon nie tylko znacznie szybciej wczytuje programy ale jest tez sporo lżejszy. Jedyne zastrzeżenie jakie mam to działanie mikrostyków, gdyż zdarza się że pojedyncze naciśnięcie klawisza jest odbierane przez interfejs jako dwukrotne naciśnięcie. To samo mam jednak w moim porzednim SIO2SD, gdzie zastosowałem zwykłe przyciski za 1,20 zł sztuka. Więc to chyba nie jest wina samych mikrostyków, a bardziej samego interfejsu, który może zbyt szybko sczytuje stan klawiszy. Polecam wszystkim taką przeróbkę magnetofonu, choć trzeba mieć na uwadze, że modyfikacja ta jest dosyć pracochłonna . Za to SIO2SD to niewątpliwie najlepsze turbo, jakie można zamontować do atarowskiego kaseciaka :)
Wnętrze atarowskiego magnetofonu...
miejsca tu mało, za to brudu dużo ;)
miejsca tu mało, za to brudu dużo ;)
Znajdujemy dawcę
Ponieważ projekt był eksperymentalny i nie byłem do końca pewny czy się powiedzie - do przeróbki wytypowałem najbardziej zdezelowany z moich magnetofonów. Magnetofon, ten miał już w sobie zamontowane dwa turba, bodajże Turbo 2000 i AST (Atari Super Turbo). Miał oczywiście dodatkową wtyczkę do portu joysticka stosowaną przez T2000. Ponadto też z wtyczki SIO2SD wychodził mu dodatkowy kabelek zakończony wtyczką DIN. Prawdopodobnie był to interfejs do podłączenia zwykłego magnetofonu. Przyszło mi do głowy, że takiemu weteranowi jak ten kaseciak, nie straszna będzie kolejna przeróbka. Sam magnetofon od dawna był już niesprawny i nie czytał już nawet kaset w normalu. Poza tym był pożółknięty, niemiłosiernie brudny i odpadała mu klapka.
Przygotowanie
Pierwszym etapem było obcięcie kabla z wtyczką SIO, która znalazła się potem w interfejsie SIO2SD wykonanym dla mnie przez Pigułę. Tak, więc wtyczka wraz z kablem wróciły do swojego dawcy. Druga rzecz to czyszczenie obudowy. Wyciągnąłem z magnetofonu bebechy i sam plastik wyszorowałem szczotką i mydłem pod bieżącą wodą. Po oczyszczeniu okazało się, że obudowa wygląda sporo lepiej niż się spodziewałem i nie jest wcale tak pożółknięta jak się z początku wydawała. Podejrzewam, że warstwa brudu blokowała dostęp promieni UV i tym samym uchroniła obudowę przed zbyt dużym zżółknięciem :)
Uwaga dzieci i osoby o słabych nerwach
teraz będą zdjęcia nagich machanizmów i inne bezecaństwa ;)
Tutaj mechanizm magnetofonu XC12
teraz będą zdjęcia nagich machanizmów i inne bezecaństwa ;)
Tutaj mechanizm magnetofonu XC12
a tak to samo wygląda od spodu
Montaż
Nadszedł czas aby dobrać się do bebechów pacjenta. To co jest potrzebne to mechanizm klawiszy. Całą więc elektronikę można wywalić, sam zaś mechanizm trzeba mocno zredukować, aby znalazło się miejsce na umieszczenie interfejsu. Wywaliłem silnik, zębatki, prowadnice, rolki, głowice itp. co się dało odkręciłem, resztę zaś brutalnie urwałem lub ułamałem kombinerkami. Sam mechanizm klawiszy posiada też blokadę klawiszy – taką poprzeczną blaszkę w której blokują się prowadnice klawiszy, po to żeby np. klawisz „play” pozostawał wciśnięty po naciśnięciu. Ją też usunąłem, aby wszystkie klawisze działały jak zwykłe przyciski.
a nas interesuje tylko to...
...tutaj widzimy to samo tylko od
dołu
Po zredukowaniu mechanizmu do postaci widocznej na zdjęciach nadszedł czas na znalezienie miejsca dla interfejsu. Najwięcej miejsca zostało po prawej stronie obudowy – tam gdzie umiejscowiony był silnik oraz licznik obrotów. Mimo że sama obudowa wydaje się duża w środku okazuje się być ciasno, bo sam mechanizm klawiszy zajmuje sporo miejsca. Płytka z SIO2SD zmieściła się dosłownie na styk. Położenie płytki ustabilizowałem za pomocą Poxyliny i wyciąłem z boku obudowy otwór na kartę SD.
tutaj spód obudowy z zamontowanymi
mikrostykami
Teraz najtrudniejsza rzecz – zamocowanie w obudowie mikrostyków (przełączniki krańcowe) które będą wciskane przy przyciśnięciu któregoś z klawiszy magnetofonu. Mikrostyki umieściłem w odpowiednich miejscach i przykleiłem do spodu obudowy za pomocą „Super Glue”. W dwóch miejscach napotkałem jednak na spore problemy. Suwnice przesuwające się pod wpływem naciśnięcia klawiszy, w wypadku dwóch klawiszy nie wysuwają się poza ramę główną przy naciśnięciu. Musiałem więc bardzo precyzyjnie wymierzyć i przyciąć blaszki od mikrostyków tak aby nie zawadzały o tą ramę, ale nie były też za krótkie. Można by też umieścić mikrostyki bezpośrednio pod klawiszami, tak aby plastikowy element naciskający na suwnice uruchamiał styki. Do tego trzeba by jednak kupić jakieś mniejsze przełączniki krańcowe bo te kupione przeze mnie się tam nie mieściły.
mikrostyki wraz z mechanizmem
klawiszy
a tutaj to co wyżej, plus płytka
SIO2SD
Następny etap to lutowanie kabelków, łączących wyświetlacz z płytką oraz płytkę z mikrostykami. Zostało jeszcze zamocowanie licznika obrotów i diody. Licznik obrotów przykleiłem do obudowy na stałe za pomocą… a jakże – poxyliny :). Spełnia on już tylko rolę atrapy, ale bez niego w obudowie widniały by dziury. Początkowo planowałem diodę magnetofonu pozostawić nieużywaną zaś trzy diody wyprowadzić gdzieś na obudowę. Ostatecznie zmieniłem jednak zdanie. Czerwoną diodę sygnalizująca odczyt danych wylutowałem z interfejsu i umieściłem w miejscu diody „save” magnetofonu.
interfejs już z pełnym okablowaniem i
podłączonym wyświetlaczem
jest już tez górna część
obudowy...
Kolejna rzecz to montaż wyświetlacza. Zaplanowałem sobie umieszczenie wyświetlacza pod szybką klapki. W tym celu konieczne okazało się usunięcie plastikowego dna kieszeni na kasetę gdyż wyświetlacz nie chciał się tam zmieścić. Część szybki wokół wyświetlacza zakryłem czarną papierową zaślepką z logiem i napisem Atari, którą wydrukowałem na drukarce. Wyświetlacz zamocowałem do klapki za pomocą dużych ilości poxyliny. Pewnie bardziej eleganckie byłoby osadzanie śrub czy nakrętek i za ich pomocą przytwierdzenie wyświetlacza, ale... szkoda mi było czasu na taka zabawę. Nadmienię tutaj że poxylina ma tą wspaniałą właściwość ze nie przewodzi prądu elektrycznego dzięki czemu nie ma obawy że dotykając do części elektronicznych, ścieżek czy płytki spowoduje zwarcie. Samą zaś klapkę przykleiłem na stałe do obudowy za pomocą "Super Glue".
...jeszcze tylko klapka...
Klawisze uporządkowałem od lewej kolejno K1- record, K2 – play, K3 – rewind, K4 – F.Fwd. Shift – stop/eject, klawisz pause pozostał nieużywany. To identyczny układ jak w moim poprzednim SIO2SD, gdyż uznałem, że tak będzie mi najwygodniej. Planowałem zrobić sobie naklejkę z opisem funkcji klawiszy, ale ostatecznie zrezygnowałem z tego pomysłu, gdyż tak jak jest urządzenie dosyć dobrze udaje zwykły magnetofon.
...i gotowe :)
Podsumowanie
Interfejs działa i wygląda ciekawie. Po przeróbce magnetofon nie tylko znacznie szybciej wczytuje programy ale jest tez sporo lżejszy. Jedyne zastrzeżenie jakie mam to działanie mikrostyków, gdyż zdarza się że pojedyncze naciśnięcie klawisza jest odbierane przez interfejs jako dwukrotne naciśnięcie. To samo mam jednak w moim porzednim SIO2SD, gdzie zastosowałem zwykłe przyciski za 1,20 zł sztuka. Więc to chyba nie jest wina samych mikrostyków, a bardziej samego interfejsu, który może zbyt szybko sczytuje stan klawiszy. Polecam wszystkim taką przeróbkę magnetofonu, choć trzeba mieć na uwadze, że modyfikacja ta jest dosyć pracochłonna . Za to SIO2SD to niewątpliwie najlepsze turbo, jakie można zamontować do atarowskiego kaseciaka :)
Michal W. 2010-03-02 11:29:46
Piekne, ja tez takie chce, kto mi zrobi?
larek 2010-03-02 11:33:21
Ładne, ładne. Szkoda, że karty SD nie udało się umieścić w innym miejscu. Takich wraków magnetofonowych mam kilka, więc może też pokuszę się o zrobienie czegoś podobnego :)
masti 2010-03-02 13:37:33
Cudo:)
Caco 2010-03-02 14:10:16
Wykonanie fajne. Też od dłuższego czasu noszę się z zamiarem" przerobienia" CA12 na Ca12SD
lotharek/ KAZ, napisz do mnie/ 2010-03-02 20:06:00
fajne..
to mi przypomina moje sio2sd w obudowie z 1010 z 2007 r.
tdc 2010-03-02 21:29:18
No ciekawe, nieco mnie natchnąłeś bo faktycznie magnetofon jest dla mnie nieco bezproduktywny, więc chyba też o tym pomyślę.
mikruzo 2010-04-20 22:45:09
ha, wlasnie myslalem o takiej przerobce, a tutaj prosze. SUPER !!
Montezuma 2010-05-15 21:12:38
Nie wiem, czy obrazek sie wyswietli, ale zainsperowany uczynilem podobnie:
http://sochacki.gmxhome.de/img/sio2sd.jpg
Dzieki za wskazowki i za pomysl !!!
nodez 2012-01-22 11:54:38
no to juz wiem jaka bedzie obudowa do mojego sio2sd :)
nodez 2012-01-22 11:55:15
no to juz wiem jaka bedzie obudowa do mojego sio2sd :)
1 2019-01-04 20:21:07
1
Artu2tu 2019-10-04 20:08:50
Ładnie to wyszło.
Kilka lat temu w swoim XC12 też zamontowałem Sio2SD, z tą jednak różnicą, że zamiast mikrowyłączników, zastosowałem kontaktrony. A właściwie, to kompletne klawisze z multimetru Meratronika, wewnątrz których są rzeczone kontaktrony. Umieściłem je tuż pod klawiszami magnetofonu, co zaowocowało krótkim skokiem i precyzją na zadowalającym mnie poziomie.
Piekne, ja tez takie chce, kto mi zrobi?
larek 2010-03-02 11:33:21
Ładne, ładne. Szkoda, że karty SD nie udało się umieścić w innym miejscu. Takich wraków magnetofonowych mam kilka, więc może też pokuszę się o zrobienie czegoś podobnego :)
masti 2010-03-02 13:37:33
Cudo:)
Caco 2010-03-02 14:10:16
Wykonanie fajne. Też od dłuższego czasu noszę się z zamiarem" przerobienia" CA12 na Ca12SD
lotharek/ KAZ, napisz do mnie/ 2010-03-02 20:06:00
fajne..
to mi przypomina moje sio2sd w obudowie z 1010 z 2007 r.
tdc 2010-03-02 21:29:18
No ciekawe, nieco mnie natchnąłeś bo faktycznie magnetofon jest dla mnie nieco bezproduktywny, więc chyba też o tym pomyślę.
mikruzo 2010-04-20 22:45:09
ha, wlasnie myslalem o takiej przerobce, a tutaj prosze. SUPER !!
Montezuma 2010-05-15 21:12:38
Nie wiem, czy obrazek sie wyswietli, ale zainsperowany uczynilem podobnie:
http://sochacki.gmxhome.de/img/sio2sd.jpg
Dzieki za wskazowki i za pomysl !!!
nodez 2012-01-22 11:54:38
no to juz wiem jaka bedzie obudowa do mojego sio2sd :)
nodez 2012-01-22 11:55:15
no to juz wiem jaka bedzie obudowa do mojego sio2sd :)
1 2019-01-04 20:21:07
1
Artu2tu 2019-10-04 20:08:50
Ładnie to wyszło.
Kilka lat temu w swoim XC12 też zamontowałem Sio2SD, z tą jednak różnicą, że zamiast mikrowyłączników, zastosowałem kontaktrony. A właściwie, to kompletne klawisze z multimetru Meratronika, wewnątrz których są rzeczone kontaktrony. Umieściłem je tuż pod klawiszami magnetofonu, co zaowocowało krótkim skokiem i precyzją na zadowalającym mnie poziomie.