Olgierd Niemyjski by Ramos 2011-11-29 20:24:34
MR:Zacznijmy od samego początku. Od jakiego typu komputera
zaczęła się Pana przygoda z tymi urządzeniami?
ON:Pierwszy komputer to Meritum, dostępny oczywiście w szkole. Na tym komputerze uczyłem się pierwszych komend BASIC’a. Oczywiście dostęp do dokumentacji i podręcznika nauki tego języka był niemożliwy. Pamiętam, że uczyłem się na podstawie cyklu artykułów publikowanych w „Młodym Techniku”. Potem dostałem od rodziców Atari 800 XL. Wtedy szkoła i szkolne obowiązki stały się mało ciekawe.
MR:Meritum to jeden z pierwszych polskich komputerów, który trafił do szkół. Z tego co wiem, miał on niezwykle ubogą grafikę, a jego możliwości nie były duże. Pamięta Pan coś z okresu zabawy z tym komputerem.
ON:Tak rzeczywiście Meritum miał ubogą grafikę a właściwie jej brak. Pamiętam, że z kolegami próbowaliśmy bawić się tą semigrafiką pisząc proste programy w asemblerze, ale szczegółów naprawdę nie pamiętam. Zabawa na Meritum była ciekawa do momentu, gdy w Pewex'ie pojawiły się pierwsze Atari 800 XL. Coraz więcej kolegów je kupiło i zabawa z Meritum powoli się kończyła.
MR:A słyszał pan coś o grze Barman na ten komputer. Jak niektórzy podkreślają pierwszej polskiej grze.
ON:O grze Barman chyba słyszałem, ale chyba już byłem mniej zainteresowany Meritum.
MR:Czy listingi jakichś programów do tego komputera były gdzieś zamieszone (instrukcja tego komputera, jakieś gazety)? Czy ktoś próbował tworzyć na ten komputer jakieś własne produkcje?
ON:Meritum był komputerem chyba nie dostępnym dla zwykłego 'śmiertelnika', tzn. nie sądzę aby ktoś go kupił na własny użytek jak Spectrum, Atari czy inne. Nie pamiętam, aby ktoś w mojej szkole pisał jakieś własne programy, a potem je opublikował. Pisanie programów ograniczało się do pisania jakichś krótkich fragmentów kodu, służących do bieżących obliczeń i dla celów poznawczych. Pamiętam, że moi koledzy próbowali rozszyfrować tajemnice asemblera Z80.
MR:A jak w szkole próbowano nauczać programowania na ten sprzęt? Jak wyglądały lekcje informatyki.
ON:W mojej szkole nie było przedmiotu informatyka. Zajęcia z nauki programowania odbywały się w ramach godzin dodatkowych, kółek zainteresowań czy innych. Komputery Meritum (było ich kilka), zostały chyba ufundowane przez Zakład Ursus. Chodziłem do szkoły w Ursusie. Zajęcia prowadzone były przez Pana z zakładów, który był elektronikiem/informatykiem. Na zajęciach uczyliśmy się podstaw Basic'a. Dodatkowo poznawałem ten język wspierając się cyklem artykułów w Młodym Techniku.
MR:Pamięta pan pierwsze wrażenia zaraz po nabyciu Atari?
ON:Pierwsze wrażenie było nieciekawe, ponieważ w pierwszych latach po pojawieniu się Atari w sklepach Pewex, nie była dostępna dokumentacja, a programy były drogie i w ilości dużo mniejszej niż dla Spectrum czy Commodore.
MR:Kiedy zaczął pan myśleć o programowaniu?
ON:Od pierwszych chwil. Gry nie bardzo mnie interesowały, chociaż nie mogę powiedzieć, że nie grałem, jednak w programowaniu widziałem więcej przyjemności. (może jest to dziwne ale tak to było).
MR:Jest pan autorem gry Businessman. Skąd pomysł na taką grę i jak doszło do jej powstania. Czy gra Businessman to konwersja gry Taipan z ZX Spectrum?
Businessman
ON:Mój program był wzorowany na grze Taipan, ale nie na ZX Spectrum tylko na Meritum. Nie umiem w tej chwili ocenić w jakim stopniu był on wzorowany na tej grze. Na pewno w dużym stopniu. Program ten nie był jakimś 'cudem', był to chyba jeden z pierwszych moich programów. Powstał chyba podczas nauki BASIC'a.
MR:Skąd taka duża wiedza aby stworzyć taką dużą produkcję, skoro na rynku było mało informacji, literatury o programowaniu na Atari.
ON:Tak to prawda. Mam naturę 'odkrywcy', dlatego program ten jest wynikiem wielu nieprzespanych nocy. Byłem i jestem fanatykiem pisania programów. To był jeden z pierwszych moich programów. Informacje o Atari zdobywałem z różnych czasopism (często obcojęzycznych).
MR:Na to wychodzi, że początki były bardzo ciężkie i samemu musiało się do wszystkiego dojść. Czy były jakieś trudności przy tworzeniu tej gry?
ON:Nie pamiętam. Ale problemy są po to, aby je rozwiązywać.
MR:Jak to się stało, że gra szybko się rozpowszechniła wśród graczy i jakimś cudem przetrwała. Czy była jej jakaś dystrybucja, giełda, sklep?
ON:Tak to chyba jest cud. Specjalnej dystrybucji nie było. Owszem był on sprzedawany na giełdzie (jak wiele innych programów w tamtych czasach). Program był wyemitowany w audycji radiowej w programie radiowym "Radio dla Ciebie".
MR:Co to był za program radiowy? Czy był specjalnie poświęcony komputerom?
ON:Tak. Była taka audycja w radiu o nazwie chyba „Radio komputer”.
MR:Czy oprócz tej gry były jakieś inne produkcje na Atari?
ON:Tak. Np. Test Gramatyki j. angielskiego, Master Mind i inne, ale nie pamiętam ich nazw.
MR:Oprócz swoich prostych gier, wzorowanych na jakichś innych pomysłach. Stworzył pan coś swojego oryginalnego?
ON:Moje pomysły to między innymi wspomniane: Test gramatyki j.angielskiego oraz program Pryzmat.
MR:Czy starał się pan jakoś rozpowszechniać swoje stworzone programy?
ON:Tak, ale na zasadzie zabawy (frajdy). Nie traktowałem tego w kategoriach zarabiania pieniędzy. Programować lubiłem, a jeżeli przy okazji wpadło kilka złotych to tym lepiej. Moje listingi publikowałem w [IKSie], były to krótkie programy. Większe programy były emitowane w audycji radiowej 'Radio Komputer' o której już pisałem. Były to: Businessman , Test gramatyki angielskiej. Napisałem także ciekawy program dotyczący zagadnienia rozszczepienia światła w pryzmacie. Był on napisany w Turbo Basic'u. Nie pamiętam czy był on emitowany w radiu.
MR:Wszystkie tu wymienione programy to proste gry logiczne lub edukacyjne. Nie myślał pan stworzyć jakiejś większej gry np. platformowej?
ON:Nie. Trzeba było zdać maturę...
MR:Czy po komputerze Atari były inne komputery i czy na nich też powstały jakieś gry?
ON:Potem kupiłem komputer PC. Pisałem i piszę programy zawodowo dla przemysłu.
MR:Jak Pan odbiera zainteresowanie tamtymi czasami przez nowe pokolenie Polaków?
ON:Nie jestem pewny czy dzisiejsze pokolenie jest zainteresowane tamtymi czasami, a na pewno nie jest w stanie zrozumieć tamtych czasów. Przypominam sobie straszliwe tłumy na giełdach komputerowych, ludzie kupowali programy, gry nie mając wtedy świadomości, że nadejdą takie czasy, w których to będzie nielegalne. Ja też tam handlowałem.
MR:Czy może pan opowiedzieć o tym okresie handlowania?
ON:Ten temat sięga jeszcze giełdy w Stodole. Tam po raz pierwszy próbowałem zarobić kilka złotych. Pożyczyłem od kolegi telewizor marki Junost, zapakowałem sprzęt do plecaka i to wystarczyło aby rozpocząć działalność. Handel był na tyle dobry, że kupiłem telewizor Vela. Przerobiłem go tak aby można było podłączyć go do wyjścia monitorowego. Potem powstała giełda na Grzybowskiej. Byłem jednym z pierwszych, którzy rozstawiali nagrane kasety na stolikach, za które trzeba była zapłacić. Miałem dobrą miejscówkę - bo na parterze. Giełda rozrastała się, uruchomiono piętro oraz salę gimnastyczną. Tłumy ludzi mnie przerażały, ceny programów spadały i interes zaczął być coraz mniej opłacalny.
MR:Oprócz zajmowania się handlowaniem grami, zajmował się pan jeszcze czym związanym z Atari?
ON:Oprócz handlu grami zajmowałem się także 'produkcją' wzmacniaczy podłączanych do wyjścia monitorowego, aby słyszalny mógł być dźwięk. Jak wiadomo w Polsce obowiązywał system SECAM, a wyjście antenowe Atari było w systemie PAL czyli obraz był widoczny a fonia nie. Zaprojektowałem taki wzmacniacz oraz jego konstrukcję. Dystrybucją wzmacniaczy zajmował się mój znajomy, który handlował programami. Pamiętam, że za jedno pudełko dostawałem od niego 3500 zł czyli ok. 1/3 pensji inżyniera. Inną moją działalnością było pisanie artykułów o tematyce dotyczącej Atari w czasopiśmie 'IKS' będącym dodatkiem do 'Żołnierza Wolności'. Publikowałem tam listingi prostych programów które napisałem. Nie pamiętam ile było tych artykułów, ale dobrze płacili. Próbowałem także pisać do 'Bajtka'. Ale chyba to nie wypaliło.
MR:Pisząc do dodatku do Żołnierza Wolności, pisma IKS, w swoich artykułach miał pan wolną rękę, czy może redakcja narzucała jakieś tematy, ograniczenia? Jak to wyglądało?
ON:Wydaje mi się, że miałem wolną rękę. Jedynym ograniczeniem była objętość listingu z uwagi na możliwości wydawnicze. Redakcja mieściła się w gmachu MON (red. Ministerstwo Obrony Narodowej). Wejście do budynku robiło na mnie wrażenie: przepustki, żołnierze w hełmach i bronią na ramieniu miały wpływ na młodego chłopaka o poglądach antyreżimowych tamtych lat.
MR:Dziękuje za rozmowę.
ON:Pierwszy komputer to Meritum, dostępny oczywiście w szkole. Na tym komputerze uczyłem się pierwszych komend BASIC’a. Oczywiście dostęp do dokumentacji i podręcznika nauki tego języka był niemożliwy. Pamiętam, że uczyłem się na podstawie cyklu artykułów publikowanych w „Młodym Techniku”. Potem dostałem od rodziców Atari 800 XL. Wtedy szkoła i szkolne obowiązki stały się mało ciekawe.
MR:Meritum to jeden z pierwszych polskich komputerów, który trafił do szkół. Z tego co wiem, miał on niezwykle ubogą grafikę, a jego możliwości nie były duże. Pamięta Pan coś z okresu zabawy z tym komputerem.
ON:Tak rzeczywiście Meritum miał ubogą grafikę a właściwie jej brak. Pamiętam, że z kolegami próbowaliśmy bawić się tą semigrafiką pisząc proste programy w asemblerze, ale szczegółów naprawdę nie pamiętam. Zabawa na Meritum była ciekawa do momentu, gdy w Pewex'ie pojawiły się pierwsze Atari 800 XL. Coraz więcej kolegów je kupiło i zabawa z Meritum powoli się kończyła.
MR:A słyszał pan coś o grze Barman na ten komputer. Jak niektórzy podkreślają pierwszej polskiej grze.
ON:O grze Barman chyba słyszałem, ale chyba już byłem mniej zainteresowany Meritum.
MR:Czy listingi jakichś programów do tego komputera były gdzieś zamieszone (instrukcja tego komputera, jakieś gazety)? Czy ktoś próbował tworzyć na ten komputer jakieś własne produkcje?
ON:Meritum był komputerem chyba nie dostępnym dla zwykłego 'śmiertelnika', tzn. nie sądzę aby ktoś go kupił na własny użytek jak Spectrum, Atari czy inne. Nie pamiętam, aby ktoś w mojej szkole pisał jakieś własne programy, a potem je opublikował. Pisanie programów ograniczało się do pisania jakichś krótkich fragmentów kodu, służących do bieżących obliczeń i dla celów poznawczych. Pamiętam, że moi koledzy próbowali rozszyfrować tajemnice asemblera Z80.
MR:A jak w szkole próbowano nauczać programowania na ten sprzęt? Jak wyglądały lekcje informatyki.
ON:W mojej szkole nie było przedmiotu informatyka. Zajęcia z nauki programowania odbywały się w ramach godzin dodatkowych, kółek zainteresowań czy innych. Komputery Meritum (było ich kilka), zostały chyba ufundowane przez Zakład Ursus. Chodziłem do szkoły w Ursusie. Zajęcia prowadzone były przez Pana z zakładów, który był elektronikiem/informatykiem. Na zajęciach uczyliśmy się podstaw Basic'a. Dodatkowo poznawałem ten język wspierając się cyklem artykułów w Młodym Techniku.
MR:Pamięta pan pierwsze wrażenia zaraz po nabyciu Atari?
ON:Pierwsze wrażenie było nieciekawe, ponieważ w pierwszych latach po pojawieniu się Atari w sklepach Pewex, nie była dostępna dokumentacja, a programy były drogie i w ilości dużo mniejszej niż dla Spectrum czy Commodore.
MR:Kiedy zaczął pan myśleć o programowaniu?
ON:Od pierwszych chwil. Gry nie bardzo mnie interesowały, chociaż nie mogę powiedzieć, że nie grałem, jednak w programowaniu widziałem więcej przyjemności. (może jest to dziwne ale tak to było).
MR:Jest pan autorem gry Businessman. Skąd pomysł na taką grę i jak doszło do jej powstania. Czy gra Businessman to konwersja gry Taipan z ZX Spectrum?
BusinessmanON:Mój program był wzorowany na grze Taipan, ale nie na ZX Spectrum tylko na Meritum. Nie umiem w tej chwili ocenić w jakim stopniu był on wzorowany na tej grze. Na pewno w dużym stopniu. Program ten nie był jakimś 'cudem', był to chyba jeden z pierwszych moich programów. Powstał chyba podczas nauki BASIC'a.
MR:Skąd taka duża wiedza aby stworzyć taką dużą produkcję, skoro na rynku było mało informacji, literatury o programowaniu na Atari.
ON:Tak to prawda. Mam naturę 'odkrywcy', dlatego program ten jest wynikiem wielu nieprzespanych nocy. Byłem i jestem fanatykiem pisania programów. To był jeden z pierwszych moich programów. Informacje o Atari zdobywałem z różnych czasopism (często obcojęzycznych).
MR:Na to wychodzi, że początki były bardzo ciężkie i samemu musiało się do wszystkiego dojść. Czy były jakieś trudności przy tworzeniu tej gry?
ON:Nie pamiętam. Ale problemy są po to, aby je rozwiązywać.
MR:Jak to się stało, że gra szybko się rozpowszechniła wśród graczy i jakimś cudem przetrwała. Czy była jej jakaś dystrybucja, giełda, sklep?
ON:Tak to chyba jest cud. Specjalnej dystrybucji nie było. Owszem był on sprzedawany na giełdzie (jak wiele innych programów w tamtych czasach). Program był wyemitowany w audycji radiowej w programie radiowym "Radio dla Ciebie".
MR:Co to był za program radiowy? Czy był specjalnie poświęcony komputerom?
ON:Tak. Była taka audycja w radiu o nazwie chyba „Radio komputer”.
MR:Czy oprócz tej gry były jakieś inne produkcje na Atari?
ON:Tak. Np. Test Gramatyki j. angielskiego, Master Mind i inne, ale nie pamiętam ich nazw.
MR:Oprócz swoich prostych gier, wzorowanych na jakichś innych pomysłach. Stworzył pan coś swojego oryginalnego?
ON:Moje pomysły to między innymi wspomniane: Test gramatyki j.angielskiego oraz program Pryzmat.
MR:Czy starał się pan jakoś rozpowszechniać swoje stworzone programy?
ON:Tak, ale na zasadzie zabawy (frajdy). Nie traktowałem tego w kategoriach zarabiania pieniędzy. Programować lubiłem, a jeżeli przy okazji wpadło kilka złotych to tym lepiej. Moje listingi publikowałem w [IKSie], były to krótkie programy. Większe programy były emitowane w audycji radiowej 'Radio Komputer' o której już pisałem. Były to: Businessman , Test gramatyki angielskiej. Napisałem także ciekawy program dotyczący zagadnienia rozszczepienia światła w pryzmacie. Był on napisany w Turbo Basic'u. Nie pamiętam czy był on emitowany w radiu.
MR:Wszystkie tu wymienione programy to proste gry logiczne lub edukacyjne. Nie myślał pan stworzyć jakiejś większej gry np. platformowej?
ON:Nie. Trzeba było zdać maturę...
MR:Czy po komputerze Atari były inne komputery i czy na nich też powstały jakieś gry?
ON:Potem kupiłem komputer PC. Pisałem i piszę programy zawodowo dla przemysłu.
MR:Jak Pan odbiera zainteresowanie tamtymi czasami przez nowe pokolenie Polaków?
ON:Nie jestem pewny czy dzisiejsze pokolenie jest zainteresowane tamtymi czasami, a na pewno nie jest w stanie zrozumieć tamtych czasów. Przypominam sobie straszliwe tłumy na giełdach komputerowych, ludzie kupowali programy, gry nie mając wtedy świadomości, że nadejdą takie czasy, w których to będzie nielegalne. Ja też tam handlowałem.
MR:Czy może pan opowiedzieć o tym okresie handlowania?
ON:Ten temat sięga jeszcze giełdy w Stodole. Tam po raz pierwszy próbowałem zarobić kilka złotych. Pożyczyłem od kolegi telewizor marki Junost, zapakowałem sprzęt do plecaka i to wystarczyło aby rozpocząć działalność. Handel był na tyle dobry, że kupiłem telewizor Vela. Przerobiłem go tak aby można było podłączyć go do wyjścia monitorowego. Potem powstała giełda na Grzybowskiej. Byłem jednym z pierwszych, którzy rozstawiali nagrane kasety na stolikach, za które trzeba była zapłacić. Miałem dobrą miejscówkę - bo na parterze. Giełda rozrastała się, uruchomiono piętro oraz salę gimnastyczną. Tłumy ludzi mnie przerażały, ceny programów spadały i interes zaczął być coraz mniej opłacalny.
MR:Oprócz zajmowania się handlowaniem grami, zajmował się pan jeszcze czym związanym z Atari?
ON:Oprócz handlu grami zajmowałem się także 'produkcją' wzmacniaczy podłączanych do wyjścia monitorowego, aby słyszalny mógł być dźwięk. Jak wiadomo w Polsce obowiązywał system SECAM, a wyjście antenowe Atari było w systemie PAL czyli obraz był widoczny a fonia nie. Zaprojektowałem taki wzmacniacz oraz jego konstrukcję. Dystrybucją wzmacniaczy zajmował się mój znajomy, który handlował programami. Pamiętam, że za jedno pudełko dostawałem od niego 3500 zł czyli ok. 1/3 pensji inżyniera. Inną moją działalnością było pisanie artykułów o tematyce dotyczącej Atari w czasopiśmie 'IKS' będącym dodatkiem do 'Żołnierza Wolności'. Publikowałem tam listingi prostych programów które napisałem. Nie pamiętam ile było tych artykułów, ale dobrze płacili. Próbowałem także pisać do 'Bajtka'. Ale chyba to nie wypaliło.
MR:Pisząc do dodatku do Żołnierza Wolności, pisma IKS, w swoich artykułach miał pan wolną rękę, czy może redakcja narzucała jakieś tematy, ograniczenia? Jak to wyglądało?
ON:Wydaje mi się, że miałem wolną rękę. Jedynym ograniczeniem była objętość listingu z uwagi na możliwości wydawnicze. Redakcja mieściła się w gmachu MON (red. Ministerstwo Obrony Narodowej). Wejście do budynku robiło na mnie wrażenie: przepustki, żołnierze w hełmach i bronią na ramieniu miały wpływ na młodego chłopaka o poglądach antyreżimowych tamtych lat.
MR:Dziękuje za rozmowę.
rumburak 2011-11-30 06:50:13
Nie umiem w tej chwili ocenić w jakim stopniu był on wzorowany na tej grze. Na pewno w dużym stopniu.
Wyśmieniete :) :) :)
trophy 2011-12-01 23:20:33
@rumburak
Pan Olgierd naprawdę może nie pamiętać szczegółów. Spoko wywiad. Kolejny człowiek, który był trochę starszy w czasach Helghanu i może coś niektórym z nas opowiedzieć. Pozdrawiam.
solo/ng 2011-12-02 18:27:16
Swietny wywiad. Pamietam, ze przyjechalem do innego miasta do wujka, ktory mial radio z nagrywaniem kaset, aby nagrac audycje Radiokompujtera z gra Businessman :)
bartcom 2011-12-06 15:22:30
English Grammar - the Best!
Nie umiem w tej chwili ocenić w jakim stopniu był on wzorowany na tej grze. Na pewno w dużym stopniu.
Wyśmieniete :) :) :)
trophy 2011-12-01 23:20:33
@rumburak
Pan Olgierd naprawdę może nie pamiętać szczegółów. Spoko wywiad. Kolejny człowiek, który był trochę starszy w czasach Helghanu i może coś niektórym z nas opowiedzieć. Pozdrawiam.
solo/ng 2011-12-02 18:27:16
Swietny wywiad. Pamietam, ze przyjechalem do innego miasta do wujka, ktory mial radio z nagrywaniem kaset, aby nagrac audycje Radiokompujtera z gra Businessman :)
bartcom 2011-12-06 15:22:30
English Grammar - the Best!