Od dłuższego czasu (czyli od kilkunastu lat) zamierzałem bliżej zaznajomić się z BASIC-em XE. Najlepszym sposobem na poznanie tego języka jest coś w nim napisać. Nie będę tu opowiadał o zaletach i wadach BASIC-a XE, bo to temat na oddzielny wątek. Zapraszam za to do zapoznania się z „praktycznym efektem”, czyli grą...
Jesteś malutkim owadem, który nieopatrznie wpadł w pajęczą sieć. Sieć jest lepka, nie zdołasz się z niej wyrwać machając skrzydełkami. Jedynym ratunkiem jest zejście z pajęczyny na drzewo i szybkie odfrunięcie. Nie jest to łatwe. Na twoje życie dybią pająki, których użarcie jadowite jest dla ciebie śmiertelne. Te malutkie są młode i głupie :), ale równie niebezpieczne. Najgorsze są te chude. Jeśli spotkasz takie dwa, to mówiąc oględnie, żadna firma ubezpieczeniowa nie ubezpieczy cię na życie... Chyba, że któryś okaże się chorowity...
Uwaga. Gra wymaga kartridża BASIC XE.
<<EN>> I have been planning to get acquainted with BASIC XE for a long time (which means over a dozen years). The best way to learn this language is to write something using it. I will not discuss the advantages and disadvantages of BASIC XE here because this is the subject for a separate thread. Instead, I would like to invite you to check “the practical effect”, which is a game...
W SIECI (gra nie dla arachnofobów). [IN THE WEB (game not for those with arachnophobia).]
You are a small insect which has accidentally stuck in a spider’s web. The web is sticky and you cannot get out of it only fluttering your wings. The only way out is to go to the tree from the web and fly away as fast as you can. It is not easy. Your life is threatened by spiders and their poisonous bites can be fatal for you. The small ones are young and stupid but also dangerous. However, the worst are the skinny ones. If you encounter two of them, generally speaking, no insurance company would offer you a life insurance policy... Unless one is at least not completely healthy...
Wprowadziłem zmiany w poście #1. Teraz można pobrać filmik i obejrzeć na własnym komputerze, w dodatku z lepszą jakością. Film online powinien być wkrótce dostępny, na razie trwa przetwarzanie. Mam nadzieję, że to koniec zamieszania :)
Transakcja wiązana, prawie jak niektóre gry na Mega Drive czy MSX-a, tyle że tam po prostu odblokowuje to nowe bajery. :) Dzięki za linka do tego Basica, wczoraj nie chciało mi się go samemu szukać.
pograłem chwilę - trudne sterowanie, ale pomysł fajny i pozytywnie specyficzne wykonanie, jak to u Blukiego :) Niestety nie udało mi się "wykiwać" pająka .... na razie :)
Czy w tą gre wogole mozna wygrac? :P Tzn wiem ze teoretycznie jedynym sposobem jest wyciagnac pajaka na gore, potem zejsc jak najnizej drugą polowa pajeczyny i zapieprzac do wyjscia, ale czy autorowi sie to udalo chociaz raz? :)
Plusy za: - ciekawy, niebanalny pomysl, - "ukaszenia" (te male czarne kropeczki), ktore maja fajną "inteligencję". Swoją drogą jak ukąszenia chodza niezaleznie od pająkow? :P - calkiem zgrabną wizualnie, oldskulową realizację,
Minusy za: - niewygodne sterowanie po pajeczynie na ukos, - denerwujące dzwieki, - absolutnie pierwsze miejsce wszechczasow w kategorii "najbardziej wymyslna i nieczytelna czcionka" ;)
1. Tak, można wygrać, dowodem jest filmik, ale próba obejścia pająka dookoła nic nie da - zawsze będzie szybszy. Osobiście znalazłem trzy sposoby „ogrania” pająka, ale ich zastosowanie zależy od właściwości konkretnego egzemplarza pająka i rodzaju sieci. 2. Te małe kropeczki to malutkie, jeszcze niedojrzałe pajączki. 3. Niewygodne sterowanie powinno być. Przecież chodzisz z dużym wysiłkiem po lepkiej pajęczynie. Tak jakbyś brnął przez zaspy śnieżne... 4. Cóż... dźwięki są najlepsze, jakie udało mi się wykombinować. Nie jestem muzykiem :(
absolutnie pierwsze miejsce wszechczasow w kategorii "najbardziej wymyslna i nieczytelna czcionka" ;)
Dziękuję :) No i za pozostałe plusy też...
Dla ciekawych: czcionka pochodzi ze „Zbioru fontów z Atari” w Pomocniku Atarionline.
Ja niestety poległem. Wiele razy :) Chyba przydałby się jakiś narastający poziom trudności, bo na razie gra jest trochę demotywująca.
Jeszcze jedna obserwacja: ciekawy element gry zaczyna się dopiero po podejściu do dużego pająka, wcześniej jest brnięcie po pajęczynie. Może bardziej zaangażować małe pajączki do gry, żeby trzeba było się z nimi poganiać? Albo po prostu rzucić ich więcej na pajęczynę (no chyba, że to są missile).
A najbardziej podoba mi się bzyczenie przed wpadnięciem w pajęczynę :)
Poziom trudności jest losowy. Łatwiej jest na grubej pajęczynie o ile nie ma chudych pająków. Te zwykle są szybsze i dalej wchodzą na sieć (co prawda o piksel, ale zawsze). Pająki trzeba podejść „sposobem”. W ostateczności obejrzyj filmik, tam jeden ze sposobów (ja znalazłem trzy) widać. Jak znajdziesz rozwiązanie, to nie będzie tak źle. Zobacz na zrzutach ekranu (na górze po lewej) moje najlepsze wyniki.
Pewnie przydałaby się większa inteligencja małych, ale to młode i głupie :) Z większą ilością byłby problem, bo to missile, a PMG w tej grze już jest zaangażowana w 100%. No i nie wiadomo czy za bardzo nie ucierpiałaby prędkość gry.
Niestety, wzorcowej rozgrywki nie można pokazać. Powodem jest spora ilość losowych czynników. Pojawia się kombinacja różnych sieci i różnych „osobowości” pająków wymagająca dobrania odpowiedniej strategii. Jakość filmiku online jest nie najlepsza, może to nieco mylić. Lepiej ściągnąć filmik i obejrzeć przy pomocy GOM Playera, UM Playera albo innego dobrego odtwarzacza.
Jeśli chcesz zwyciężyć, musisz poznać wroga.
1) Małe pająki są głupie, łatwo je „wyprowadzić w pole”, ale są równie niebezpieczne. Górny i dolny poruszają się mniej więcej do połowy odpowiednio górnej i dolnej części pajęczyny. „Mniej, więcej” oznacza, że czasami zapędzają się dalej.
2) Duże pająki doskonale poruszają po drzewie, ale po pajęczynie niekoniecznie. Czasami szybko wchodzą na sieć, ale powoli się cofają albo na odwrót. Doskonale widzą cię na wprost lub z większej odległości. Mają jednak problem z dokładną lokalizacją z boku (na skos) w najbliższym sąsiedztwie.
3) Atakują tylko wtedy gdy się zatrzymasz na zewnętrznej ramce pajęczyny, w miejscu w którym mogą wejść po nitce przyczepionej do drzewa. Tak długo jak idziesz, będą cię tylko śledzić.
4) Najgroźniejsze są te chude. Jeśli nie masz doświadczenia, to lepiej ich nie prowokować. Wchodzą dalej na pajęczynę, co prawda tylko o jeden piksel :), ale to może wystarczyć aby cię „ugryźć” albo odciąć drogę ucieczki.
5) Czasami nie atakują od razu, tylko się przyglądają. Mogą zaatakować po chwili jak stracisz czujność.
6) Łatwiej jest „ograć” duże pająki na gęstej pajęczynie, ale też łatwiej jest małym cię dopaść.
To tyle co mi się przypomniało.
Komentarz do filmiku:
0:00 Przyglądamy się pajęczynie i wybieramy najlepsze strategicznie miejsce na „sprawdzenie” pająka. Idziemy tam. 0:23 Prowokujemy pająka do wejścia na pajęczynę i uciekamy. O! Pająk powoli wchodzi. 0:25 Odchodzimy dalej, aby pająk zszedł z sieci, a następnie wracamy. Pająk wchodzi powoli, więc zdołamy umknąć. 0:33 Korzystamy z powolności pająka [w pewnych sytuacjach również z tego, że źle widzi po swoich bokach] i przemykamy po najbliższej nitce na drzewo, po czym odlatujemy. Tak, wiem, ucieczka tuż przy łapach pająka wymaga zimnej krwi, ale walczysz o życie. Czasami trzeba zaryzykować...
Chyba tak... Raz, może dwa, udało mi się pająka wykiwać. Ale to bardziej przez przypadek. W każdym bądź razie gra niestety nie wciągnęła mnie za mocno :(
O właśnie. Można wyprowadzić w pole pająka, a przynajmniej uśpić jego czujność :) Dobra robota Cosi! A mgr_inz_rafal po prostu nie lubi pająków! Ot co! Trudno :(
